Door mijn werk kom ik dagelijks in contact met bazen en honden. Ik kan enorm genieten van een ‘goed team’; baas en hond lijken elkaar woordeloos te verstaan. Je ziet het wederzijds respect, hun plezier in samenwerking en de vanzelfsprekendheid waarmee ze het beste in elkaar naar boven halen.
Helaas kom ik ook zeer regelmatig verstoorde relaties tegen. Bazen die ten einde raad zijn. Honden die probleemgevend gedrag vertonen. Bazen die alleen nog maar boos op hun hond kunnen zijn en honden die duidelijk ongelukkig zijn.
Een goede relatie is hard werken en moet van twee kanten komen. Maar een hond is wie hij is en kan niet nadenken over de gevolgen van zijn gedrag. Een mens kan wel nadenken over hoe hij doet en kan daar zelf zijn keuzes in maken. Dat maakt, naar mijn mening, de mens verantwoordelijk voor de kwaliteit van de relatie.
Honden zijn goudeerlijk. Ze nemen je zoals je bent, ze oordelen niet, willen het jou naar de zin maken en ze zijn trouw tot op het bot. Honden zijn ook uiterst flexibele dieren. Door hun aanpassingsvermogen spelen zij al zolang een belangrijke rol in het leven van de mens. En eigenlijk is dat best bijzonder, want wij mensen vertonen heel veel gedrag dat uiterst “onhonds” is.
Zo recht door zee als honden zijn, zo wispelturig zijn wij mensen. Wij mensen doen graag dingen op onze eigen manier, we denken vaak niet na over de gevolgen van ons handelen, we oordelen snel en we maken ons druk over wat anderen van ons denken.
Ik denk dat we onze honden vaak, meestal onbewust, onrecht aan doen. We verwachten dat hij ons begrijpt (Dat snapt hij heus wel!) en dat hij weet wat wij willen (Hij weet toch dat ik dat niet wil!). We stellen hoge eisen aan hem (Dat moet ie nu toch wel kunnen!) en we denken dat wij ver boven de hond verheven zijn (Hij heeft het maar te doen!). En dan heb ik het nog niet eens over mensen die hun hond als statussymbool hebben, hun hond vertroetelen als een baby of hun hond de hele dag zonder afleiding in de bench laten zitten.
Maar een hond is een hond! Hij kan niet ongelimiteerd voldoen aan onze wensen en tegemoet komen aan onze nukken. Hij wil doen wat hoort bij zijn soort: in harmonie met ons leven en werken!
Het zou mooi zijn als elke baas met zijn hond een ‘goed team’ zou kunnen vormen. En ondanks dat ieder mens uniek is en elke hond uniek is, denk ik dat het ook voor vrijwel iedere baas-hond-combinatie mogelijk is om zo een ‘goed team’ te worden! En dat geldt voor alle combinaties: geleiders met hun politiehonden, mensen met hulphonden, bazen die fanatiek behendigheid beoefenen, maar ook ‘gewone’ mensen met hun huishonden.
Ik ben er van overtuigd dat je alleen het beste in je hond naar boven kunt halen als je eerlijk bent naar je hond toe. Eerlijk in de zin dat je hem behandelt zoals jij behandeld zou willen worden. Dat je hem hond laat zijn en dat je hem vrijwaart van je eigen menselijke onhebbelijkheden.
De basis is respect en inzicht. Respect voor het karakter van de hond en inzicht in de behoeften en gedrag van de hond. Van daar uit kan een baas zijn hond alles leren wat hij nodig vindt. Als het aanleren stapsgewijs gaat, aangepast aan het leervermogen van de hond met oog voor zijn sterke en minder sterke kanten , zal de relatie een succes worden.
Makkelijk zal het niet zijn, want er is geduld en doorzettingsvermogen voor nodig. Maar als jij en je hond de ‘klik’ maken, weet je hoe het voelt en wil je nooit meer anders ! En dan werk je met alle plezier aan de relatie, dan zijn jullie voor altijd een ‘goed team’!